Przekażcie innym, że Karol potrzebuje wsparcia i pomocy!

Karol ma kocie oczy i pszeniczne loki – tak opowiada o nim mama, pani Anna Kasprzyk. Żyje wbrew rokowaniom lekarzy… Ślicznymi, ciekawymi oczętami ogląda świat z podwójną uwagą, bo bardzo słabo słyszy. Pierwsze dźwięki świata usłyszał, gdy miał cztery latka – dzięki wszczepionemu implantowi ślimakowemu. Nie potrafi mówić, ale pięknie okazuje radość, miłość, smutek – gestem i głosem, który jeszcze tak trudno uporządkować w słowa…

Gdy siedem lat temu Karol przyszedł na świat, lekarze określili jego stan jako krytyczny. Zdiagnozowano u niego wrodzoną wadę mózgu, głuchotę, przepuklinę przeponową, później też nadciśnienie płucne i przewężenia tchawicy.

Przez dwa lata i trzy miesiące oddychał dzięki respiratorowi, dziś może już oddychać sam. Wbrew rokowaniom i na przekór kolejnym chorobom, które ujawniały się z wiekiem, stan chłopca poprawiał się z miesiąca na miesiąc i z roku na rok.

– Przez pierwsze lata rokowania były niepewne i choć żaden lekarz jeszcze tego nie odwołał, syn czyni postępy, a proporcje między leczeniem a rehabilitacją od około dwóch lat ciągle się zmieniają na rzecz rehabilitacji. Innymi słowy, teraz Karol potrzebuje przede wszystkim rehabilitacji – mówi pani Anna. Na tę rehabilitację, która daje nadzieję na pierwsze samodzielnie postawione kroki i wypowiedziane słowa, potrzeba mnóstwo pieniędzy.

Kto sam nie może zasilić konta Karola, niechaj niesie w świat wieść, że trzeba pomóc. A kto chce go lepiej poznać – niech zajrzy tutaj:

www.lobzovkajestdzis.blogspot.com