Witaj! Mam na imię Józef. Od lat walczę o powrót do sprawności po udarze prawej półkuli mózgu. Nie poddam się. Bardzo chciałbym znów pracować, czuć się potrzebnym, realizować swoje pasje. Mocno wierzę, że tak będzie, że nie braknie życzliwych ludzi gotowych pomóc zebrać fundusze na rehabilitację neurologiczną i leczenie choroby obu stawów biodrowych, z którą zmagam się od wielu lat. Duże efekty przynosi turnus rehabilitacyjny, na który chciałbym móc wyjechać chociaż raz w roku, jednak nie stac mnie na niego. Pomożesz zebrać mi fundusze?

Cześć, z tej strony Adam. Urodziłem się z syndromem Downa, mam bardzo słabą odporność, co powoduje wiele dolegliwości. Wrodzona wada mojego serca wymagała skomplikowanej operacji, podobnie jak wrodzony niedorozwój przewodu moczowego. Jakby tego było mało mam też wiotkość mięśni. Mimo tego, kocham życie, lubię zwierzęta i ludzi. Abym mógł lepiej funkcjonować bardzo potrzebuję specjalistycznego sprzętu rehabilitacyjnego oraz indywidualnych zajęć z rehabilitantem. Niestety to wszystko bardzo dużo kosztuje. Pomożesz mi?

Mam na imię Iwona. Od grudnia 2015 roku jestem chora na stwardnienie zanikowe boczne w skrócie SLA. Jest to bardzo groźna choroba uszkadzająca centralny i obwodowy układ nerwowy, doprowadza do zaników mięśniowych, które uniemożliwiają poruszanie kończynami górnymi i dolnymi, utrudniają mówienie, połykanie i oddychanie. Dlatego tak ważna jest codzienna rehabilitacja, aby spowolnić objawy chorobowe, które cały czas postępują. Wierzę, że nie brakuje wyjątkowych ludzi, chcących zrobić coś dobrego dla takich osób jak ja. Pomożesz?

Mam na imię Marcin. Kiedyś byłem zdrowym, pełnym sił nastolatkiem. Grałem w piłkę i wspinałem się po drzewach, a dziś balansuję na granicy życia i śmierci. Zdiagnozowano u mnie rzadką genetyczną chorobę Niemmana Picka, jej leczenie jest bardzo drogie i nierefundowane przez NFZ. Miesięczna kuracja jedynym lekiem, który hamuje postępy choroby, kosztuje prawie 25,5 tysięca złotych. Nie wiem co ze mną będzie, ale nie poddam się łatwo. Żyję nadzieją, że będzie lepiej. Pomożesz mi w tej walce?

Cześć! Tu Wasza Basia!
Lekarze stwierdzili u mnie ultra rzadką chorobę CLN2 – ceroidolipofuscynozę. Rodzice obawiają się, że w pewnym momencie przestanę biegać, chodzić, widzieć… Ale przecież ja dopiero zaczynam poznawać świat. Z powodu mojej choroby całą rodziną wyjechaliśmy do Niemiec. To tutaj zaczynam leczenie, które jak mówią moi rodzice jest jedyną nadzieją… Wiem, że mama i tata zrobią wszystko co w ich mocy, abym jak najdłużej mogła cieszyć się dzieciństwem. Czy mogę Was poprosić o wsparcie mojego leczenia?

Podaruj dobro! Przekaż wsparcie obywatelom Ukrainy, uciekającym przed konfliktem zbrojnym do Polski. Dołącz do akcji Stowarzyszenia Sursum Corda „Pomóż w starcie – przekaż wsparcie”, w ramach której zakupimy i przekażemy Uchodźcom bony do sklepów spożywczych, chemicznych, odzieżowych, aptek, na bieżąco będziemy reagować na inne potrzeby. Wierzymy, że wspólnie z Wami uda się pomóc! Zrobimy co w naszej mocy, aby nasi wschodni sąsiedzi otrzymali konieczną pomoc oraz dobrze poczuli się w Polsce. Od zebranych środków na pomoc Ukrainie, nie pobieramy żadnej prowizji. Dodatkowo, Stowarzyszenie Sursum Corda pokrywa koszty operacji finansowych związanych z płatnościami OnLine. 

Jestem Karolina. Urodziłam się w 1996 r. jako wcześniak. Sytuacja okołoporodowa sprawiła, że jestem całkowicie sparaliżowana (porażenie mózgowe – spastyka czterokończynowa). Nie potrafię mówić, nie widzę. Lubię słuchać muzyki, ona mnie wycisza, sprawia że się uśmiecham. Wymagam całodobowej opieki. Mama zrezygnowała z pracy, aby się mną opiekować, pracuje tylko tata. Stan mojego kręgosłupa znacznie się pogorszył, operacja jest niemożliwa – jest dla mnie zbyt niebezpieczna, dlatego jedyna nadzieja w rehabilitacji, ale jej koszty są ogromne, nie do udźwignięcia. Pomożesz?

Mam na imię Rafał i czekam na cud. W 2011 roku spadając z dużej wysokości złamałem kręgosłup u podstawy czaszki. To oznacza, że żyję w więzieniu własnego ciała. Nie mogę chodzić. Nie umiem nawet unieść rąk, aby uściskać rodziców, którzy poświęcili się opiece nade mną. Mam jednak też duży sukces: umiem już oddychać bez respiratora. Wspomniałem, że czekam na cud. Tym cudem jest pomoc dobrych ludzi. Dzięki niej mogę korzystać z codziennej rehabilitacji i cierpliwie, po męsku dźwigać krzyż niepełnosprawności, aż medycyna znajdzie sposób na to, aby postawić mnie na nogi. Pomożesz?

Mam na imię Stanisław. Lubię ludzi, zwierzęta, a przyroda to moja pasja. Od urodzenia cierpię z powodu niedosłuchu, wad wymowy i upośledzenia umysłowego. W dorosłym wieku ujawnił się jeszcze jeden problem – kłopoty z sercem. W 2014 r. przeżyłem wypadek i z poważnym urazem mózgu trafiłem do szpitala. Wszystko to sprawiło, że nie potrafię samodzielnie funkcjonować, a żyję dzięki pomocy i troskliwej opiece siostry. Koszty leczenia przekraczają moje finansowe możliwości. Po śmierci rodziców mieszkam sam, dba o mnie tylko siostra.

Ignaś urodził się w 22 tygodniu i 3 dniu ciąży. Ważył zaledwie 810 gramów. Jest jednym z najmłodszych wcześniaków w naszym kraju. Spędził 177 dni w krakowskim szpitalu, oddalony od rodziców i rodzeństwa. Ogromna wola walki i chęć życia pokazały, że nawet jeśli masz tylko 1% szansy, żeby żyć, to warto walczyć. To również świadectwo wiary, nadziei i miłości, z jaką rodzice przyjęli swojego przedwcześnie narodzonego synka. Ignaś wymaga stałej opieki lekarskiej, rehabilitacji. Jeszcze nie wiadomo czy będzie widział. Jedno jest pewne, potrzebna jest pomoc.