Jestem Julka i od pierwszych dni mojego życia walczę. Urodziłam się z nowotworem móżdżku. Operacja w pierwszym tyg. życia przekreśliła szanse na moje „normalne” życie doprowadzając do krwawienia w mózgu, a w konsekwencji do licznych uszkodzeń. Moja codzienność nie ma nic wspólnego z beztroskim dzieciństwem. Oddycham przez rurkę tracheotomijną, a jedzenie podają mi przez specjalną rurkę wprost do brzuszka. Jest ciężko, ale się nie poddaję. I choć lekarze nie dawali mi szans, już nieraz pokazałam jaka jestem silna i jak bardzo chcę żyć! Potrzebuję Twojego wsparcia, pomożesz?

Jestem Natalia. Kiedy miałam 5 miesięcy pojawiły się pierwsze napady. W szpitalu okazało się, że mam zespół Westa (padaczka zgięciowa). Niestety napady były tak silne, że spowodowały u mnie opóźnienie rozwoju psychoruchowego. Dlatego od razu po wyjściu ze szpitala zaczęłam walczyć razem z moją rodziną o to, abym mogła jak najszybciej wrócić do zdrowia i dogonić moich rówieśników. Po leczeniu w Górnośląskim Centrum Zdrowia Dziecka jest znacznie lepiej, ale potrzebuję więcej godzin rehabilitacji, której niestety moja rodzina nie jest w stanie pokryć w całości. Pomożesz?

Hej! Jestem Julka. Choruję na epilepsję. Mam też duże kłopoty z mówieniem i koncentracją. Jest mi przykro z tego powodu, że wolniej się rozwijam niż moi koledzy i koleżanki, ale nie poddaję się i próbuję im dorównać. Największym moim marzeniem jest być zdrową. Codziennie bez marudzenia uczę się i rehabilituję. Często jeżdżę do lekarzy. Jestem pod stałą opieką neurologia, nefrologa, logopedy i psychologa. Niestety leczenie moich chorób jest bardzo drogie. Moi rodzice przyrzekli sobie, że zrobią wszystko, co w ich mocy, abym w przyszłości była samodzielna. Pomożesz?

Jestem Tymon i najbardziej na świecie kocham swoją Mamusię. Obydwoje jesteśmy chorzy. O siebie się nie martwię, dam sobie radę. Lekarze mówią, że moja choroba, czyli wodonercze wymaga ostrożności, czujności i kiedyś, w przyszłości – operacji. Martwię się jednak o moją Mamusię, która walczy z chorobą nowotworową. Dzielnie zniosła chemioterapię, teraz jest pod stałą kontrolą lekarzy. Jest wspaniała i bardzo się o mnie troszczy, choć wiem, że cierpi każdego dnia. Mam nadzieję, że wyzdrowieje. Będziemy wtedy wszyscy szczęśliwi. Jest to możliwe, dzięki pomocy dobrych ludzi.

Witaj. Mam na imię Emil i chyba jestem rekordzistą. Nikomu jeszcze nie udało się przeżyć z dystrofią Duchenne`a tyle, ile udało się mnie. To choroba, wobec której medycyna jest bezsilna. Zwykle przed trzydziestymi urodzinami zabiera ludzi do wieczności, ale nie mnie, ja nadal walczę. W dniu Pierwszej Komunii Świętej przestałem chodzić. Od lat żyję tylko dzięki pomocy respiratora. Nie ma sensu jednak rozczulać się nad sobą. Staram się zachowywać pogodę ducha i być do czegoś potrzebnym choćby po to, aby pomodlić się za kogoś. Może jeszcze mam coś w tym życiu do zrobienia, więc chcę żyć!

Mam na imię Zosia. Mam fajną rodzinkę i wielu przyjaciół. Marzę, żeby kiedyś zagrać w filmie lub w teatrze, a jeszcze bardziej, żeby wyzdrowieć. Choruję na epilepsję, mam problem z przykurczami ścięgien i z kręgosłupem, który się krzywi. Mama martwi się, że często łapię różne inne choroby. Oprócz moich problemów, mam też kilka talentów: łatwo uczę się języków obcych i bardzo szybko zapamiętuję teksty. To powinno przydać się, jeśli kiedyś uda mi się zostać aktorką. Byłoby super, gdybym mogła w domu korzystać ze sprzętu potrzebnego do codziennej rehabilitacji. Pomożesz?