Mam na imię Zosia. Mam fajną rodzinkę i wielu przyjaciół. Marzę, żeby kiedyś zagrać w filmie lub w teatrze, a jeszcze bardziej, żeby wyzdrowieć. Choruję na epilepsję, mam problem z przykurczami ścięgien i z kręgosłupem, który się krzywi. Mama martwi się, że często łapię różne inne choroby. Oprócz moich problemów, mam też kilka talentów: łatwo uczę się języków obcych i bardzo szybko zapamiętuję teksty. To powinno przydać się, jeśli kiedyś uda mi się zostać aktorką. Byłoby super, gdybym mogła w domu korzystać ze sprzętu potrzebnego do codziennej rehabilitacji. Pomożesz?

Witaj! Mam na imię Joanna. Jestem mamą małego Kubusia i mocno wierzę w ludzi, chociaż mam we wspomnieniach coś, co bardzo boli: zostałam pobita. Trafiłam do szpitala z poważnymi urazami mózgu. Ich skutkiem jest niedowład połowy ciała. Musiałam przerwać studia pielęgniarskie i zawalczyć o własne zdrowie i życie. Ufam, że uda mi się odzyskać sprawność. Już samodzielnie chodzę, choć moim krokom jeszcze daleko do doskonałości. Chciałabym skończyć studia i być najlepszą mamą na świecie dla mojego Kuby. Jedyną szansą na spełnienie moich marzeń jest żmudna, kosztowna rehabilitacja.

Mam na imię Szczepan. Moje dotychczasowe życie można porównać do mozaiki, złożonej z wielu szczęśliwych chwil oraz wielu trudnych przeżyć i cierpień. Już po urodzeniu musiałem zmagać się ze skutkami zatrucia gestozą, a także z wadami i zaburzeniami rozwojowymi. Mam schorzenia neurologiczne i upośledzenie umysłowe, wadę wzroku, lekki niedosłuch oraz schorzenia górnych i dolnych dróg oddechowych. Jestem pod stałą opieką poradni specjalistycznych. Dwa lata temu umarł mój Tata, a ostatnio także moja Mama. Zostałem sam i mogę jedynie liczyć na życzliwość innych.

Człowiek ma w życiu albo wymówki, albo wyniki. Nigdy nie pozwoliłam sobie na wymówki, więc udało mi się dużo osiągnąć. Mam na imię Anka. Urodziłam się bez rąk, ale przecież to żadna wymówka. Skończyłam studia, znalazłam pracę, wychowuję cudowną córeczkę, nauczyłam się jeździć samochodem obsługując auto stopami. Umiem też wyszywać.

Mam na imię Stanisław. Lubię ludzi, zwierzęta, a przyroda to moja pasja. Od urodzenia cierpię z powodu niedosłuchu, wad wymowy i upośledzenia umysłowego. W dorosłym wieku ujawnił się jeszcze jeden problem – kłopoty z sercem. W 2014 r. przeżyłem wypadek i z poważnym urazem mózgu trafiłem do szpitala. Wszystko to sprawiło, że nie potrafię samodzielnie funkcjonować, a żyję dzięki pomocy i troskliwej opiece siostry. Koszty leczenia przekraczają moje finansowe możliwości. Po śmierci rodziców mieszkam sam, dba o mnie tylko siostra.